Πάει Kαιρός......

Έχω πάνω από δυο χρόνια να γράψω και δε ξέρω από που να αρχίσω.....

Πολύς πόνος mourmouroφιλοι μου......
Καταστάσεις περίεργες και δύσκολες που ηθελαν μεγάλη αντοχη....
Από τη μια μερα να γελας και την επομενη να πνιγεσαι σε λιγμούς γιατι πολυ απλα η ζωη ειναι απρόβλεπτη και  σου περνει το χαμογελο γιατι ετσι θελει....

Και όμως εκει φαινεται η δυναμη της ψυχης σου...πρεπει να αντεξεις...να προχωρησεις....να παρεις τη ζωη στα σοβαρα.... Περασαν τα δυσκολα μα ποτε δε ξερεις......τι σου ξημερωνει παλι....

Μετα απο πολυ καιρο αρχισα και παλι να ξεσκονιζω αυτο το παραμυθι.... και τωρα ....
ερχονται τα ομορφα mourmourismata μας......!!!!

Λιγο πριν  φυγει το '14.... ηρθε ενα νεο " Άγνωστο " κεφαλαιο στο παραμυθι αυτο για να γεμισει αδειες σελιδες.....κενες στου χρονου το περασμα........

Χωρις να ξερει φυσικα πως εγω ζω και γραφω "το δικο μου παραμυθι" .....
μιλησε για μια ομορφη ιστορια .....

Θα σας την περιγραψω σε επομενη αναρτηση......
(να χει και λιγο σασπενς)


Χαμογελώ και Πάλι......