Τετάρτη

Η μουρμούρα ξανα-χτυπά....

Καλησπέρα σε όλους σας φίλοι μου.....
Δεν έχω κάτι συνταρακτικό να εξομολογηθώ μόνο να μου κάνω λίγη παρέα θέλω πίνοντας το ποτάκι μου έξω στη δροσερή αυτή βεράντα....

Απόψε θέλησα να μου αφιερώσω λίγο χρόνο ηρεμίας κ γαλήνης υπό τον ήχο των αυτοκινήτων που περνούν.....(δε με ενοχλούν να πω την αλήθεια).

Βάζω σε μία τάξη ξανά τις σκέψεις μου.... Όσο πιο ανώδυνα μπορεί να γίνει αυτή η διαδικασία... (δεν είναι και εύκολο).

Δε θα σας κουράσω φίλοι μου μια καλησπέρα να σας πω μόνο ήθελα....

Να περνάτε καλά....

Παρασκευή

Εγώ δικο μου εχω δρόμο.....

"Μα εγώ ποτέ δε σκέφτηκα
σε τι ιστορία μέσα μπλέχτηκα
ένα λαβύρινθο ερωτεύτηκα
και μέσα του θα μείνω
Μα εγώ ποτέ δε σκέφτηκα
και το σκοτάδι εμπιστεύτηκα
μπήκα μέσα κι ονειρεύτηκα
κι εκεί θα παραμείνω"

Τετάρτη

Σήμερα που βρέχει....!

Αποφάσισα να μουρμουρίσω λίγο.....!
Είναι πολύ όμορφη η βροχή...
Σε ταξιδεύει σε μέρη μακρινά...
Σε κάνει να χάνεσαι στη σκέψη σου....
Να βάζεις τη ζωή σου σε μία τάξη ή σε μία αταξία....

'Αλλους μας γυρίζει στο πίσω και σε βασανιστηκές σκέψεις....
Άλλους σας πηγαίνει σε όμορφες στιγμές που σας αφήνει ένα χαμόγελο κρυφό στα χείλη...

Όπως και να έχεις στο τέλος τι λέμε? " πέρασε η μπόρα" Αυτό πρέπει να λέμε και σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής μας.... Θα περάσει η μπόρα και θα βγεί ουράνιο τόξο και μετά ήλιος....


Τρίτη

Όταν τα χείλη δεν μπορούν....?


"Τι κάνεις όταν τα χείλη δεν μπορούν να πούν όσα το μυαλό σκέφτεται?"

Περιμένεις τη κατάλληλη στιγμή που θα νιώσεις έτοιμος?
Τα κρατάς μέσα σου?
Τα γράφεις σε κάποια λευκή σελίδα ?
Δεν τα λές ποτέ?
Γιατί πάντα σκέφτομαι το πως θα νιώσει ο άλλος με αυτά που θέλω να πω? Γιατί δε σκέφτομαι εμένα που όσο τα κρατώ είμαι βόμβα έτοιμη να εκραγεί?
Είμαι τόσο συναισθηματική που προτιμώ να σκάσω παρά να πληγώσω τους άλλους....
Αυτό όμως δεν είναι καλό ούτε για μένα ούτε για τον άλλον που δε μαθαίνει ποτέ την αλήθεια...

Πρέπει να βρω επιτέλους τη δύναμη να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου......!

Και το λίγο ειναι αρκετό.....!

Έχω μέρες να γράψω κάτι.....
Γιατί έχω μέρες να νιώσω κάτι όμορφο....
Χθές όμως ήταν ένα πολύ όμορφο απόγευμα... !
Ένιωσα ξανά στο μπράτσο μου εκείνο το δροσερό άγγιγμα....
Μιλάμε για μία τόσο σύντομη συνάντηση και μόλις του είπα ευχαριστώ γιατί με κάνεις να περνάω όμορφα όταν βρισκόμαστε αναρωτήθηκε...
" μα πως... ήταν μόνο 10 λεπτά" Και όμως αυτό το λίγο με έκανε πολύ χαρούμενη....!
Ξέρω πως κάποια στιγμή θα δει αυτά που γράφω μα δε με πειράζει γιατί τα ξέρει και δε με ενοχλεί που τα γράφω και φαντάζομαι ούτε εκείνον....
Ξέρει πως έτσι νιώθω ακόμη πιο καλά γράφοντας σ' αυτό το blog γιατί ξέρει πως περνώ και ότι αυτό με ηρεμεί...!

Του χρωστάω καφεδάκι να δω πότε θα πάμε......!!!!

Κατά τ' άλλα η ζωή κυλά χωρίς ουσία καμία...... Να δω που θα μας πάει αυτή η κατάσταση!!!

Να περνάτε καλά φιλαράκια αυτού του blog και να με ανέχεστε όσο μπορείτε !!!!