45 Μέρες μετά και το τοπίο σα ν'αρχίζει να ξεθολώνει ..... !!!!!
Το Άγνωστο κεφαλαιο πέρνει μορφή στις λέξεις.... σιγά σιγά....
Δεν έχει όνομα .... για μένα πάντα θα είναι ο "άγνωστος".....
(Μπλέξανε οι γραμμές μας) μα και οι ζωές μας με έναν περίεργο και τόσο όμορφο τρόπο....
Σαν (έφηβα γεράκια) και μεις όλη μέρα πάνω απο ενα κινητό..... να προσμένεις ένα μήνυμα...ένα τηλέφωνο που θα σε κάνει να χαμογελάσεις και να συνεχίζεις να γελάς και αφού κλείσεις ... και να συνεχίζεις να γελάς αφού η σκέψη είναι πάλι εκει.....και να μη φέυγει αυτό το χαμόγελο.....
Πόσα χρόνια είχα να νιωσω έτσι..... για να θυμιθώ ....μμμμ 15.....+ ? ?
Δεν εχει νόημα γιατί δεν έχει καμία σχέση με το τώρα......
Και καθως οι μερες περνούσαν ακουγα πολλες φορες το οτι "αγαπα τη δουλεια του"
(θα καταλαβετε αργοτερα γιατι το λεω)......
Ακουγα όμως τα πιο ομορφα λογια που θα μπορουσε να πει ενας αντρας σε μια γυναικα....
αυτα που δε θυμαμαι αν τα ακουσα ποτε... τα ακουγα απο εναν "αγνωστο"
Δε με ενοιαζε, το ζουσα, τα ρουφουσα σαν την πρωτη τζουρα του καφε... Ενα ροζ συννεφακι ουπς με σηκωσε ψηλα...... πολυ ψηλα.... τι ωραια ειναι να πετας στα συννεφα...... και αμα πεσω???
Δεν αργησε και αυτο......
Μια Κυριακη μιλησαμε οσο μπορουσαμε γιατι ημουν κ γω με κοσμο....και μετα????
Δευτερα.....Τριτη.....κοντευει Παρασκευη.....Ερχεται Σαββατο..... Κυριακη....ΚΕΝΟ..... ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ- ΤΗΛΕΦΩΝΑ.......
ΓΙΑΤΙ....???? ΠΟΛΛΑ ΓΙΑΤΙ...... ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΑ ΡΩΤΑΩ.... ΓΙΑΤΙ????
Απάντηση καμια...... πουθενα.... τι εγινε ???
"Το τελος του παραμυθιου μας θα ειναι το εξης (ειχε πει) : εγω και συ θα τελειωσουμε αυτο που ζουμε αλλα θα μας μεινει σαν την πιο γλυκια αναμνηση.... "
Και ομως μεσα σε 10 μερες σιωπης εζησα εναν εφιαλτη.... εχασα τον υπνο μου....με ετρωγε ενα γιατι? Ειδα πως το συννεφακι δε με κρατουσε αλλο...επεσα αποτομα.... πονεσα πολυ....παρα πολυ.... γιατι?αφου δεν ηταν αυτο το τελος μας....αλλα μου ελεγες.... δεν εισαι εσυ αυτος που μου μιλουσε μεχρι την Κυριακη.... ησουν ενα μεγαλο ψεμα.... Ειπα να ζησω το παραμυθι μας....οτι και να μου ελεγες το πιστευα ηθελα να το πιστεψω αλλα οχι δε μπορει να πεφτω τοσο εξω......οχι...θελω να μαθω το γιατι......
Δε λες κουβέντα,κρατάς κρυμμένα μυστικά (τι υπεροχο τραγουδι) Με ποσο νοημα.....
Θελω να μαθω το γιατι......
Φανηκες ξανα.... σα να μη συνεβει τιποτα..(?).. εν μερη.... ειδες οτι λυγισα..... με ακουσες..... πονεσα... με ενιωσες.....
Γυρησες ματια μου και αυτο μου φτανει.....
η μονη εξηγηση που ελαβα ηταν οι επαγγελματικες υποχρεωσεις .... Δουλεια πολυ.....
το δεχομαι....το σεβομαι....δε θα επιμεινω....μου φτανει που γυρησες για να χαμογελασω και παλι....
Ο κομπος απο το στομαχι εφυγε.... τα ματια μου φωτισαν ξανα..... το κινητο μου γεματο μπαταρια για να μη χασω στιγμη μαζι σου......
Μονο ενα τραγουδι μπορει να σου εκφρασει οσα πραγματικα νιωθω.....
σου το αφιερωνω ¨αγνωστε μου"
Μείνε λίγο στη γραμμή, να σ' ακούσω λίγο ακόμα
Είναι η απόσταση γυαλί κ μου μάτωσε το στόμα
Μείνε λίγο στη γραμμή, λίγο ακόμα να σε ζήσω
Χάρισέ μου μια στιγμή, τα χιλιόμετρα να σβήσω
Μείνε λίγο στη γραμμή
Μακριά σου πως να αντέξω
Πόσο θα 'θελα να ήμουνα εκεί
Να μπορούσα απλά να τρέξω
Κ να σπάσω της σιωπής τη φυλακή
Μείνε λίγο στη γραμμή
Μείνε άλλο ένα λεπτό, αναπνέω κάθε σου λέξη
Κόλλησα το ακουστικό στην καρδιά μου για να αντέξει
Αχ μείνε λίγο να χαρείς
Μιλάει στο σώμα μου η φωνή σου
Παίζει σαν μικρό παιδί κ ονειρεύεται μαζί σου
Μείνε λίγο στη γραμμή
Μακριά σου πως να αντέξω
Πόσο θα 'θελα να ήμουνα εκεί
Να μπορούσα απλά να τρέξω
Κ να σπάσω της σιωπής τη φυλακή
Μείνε λίγο στη γραμμή
Το Άγνωστο κεφαλαιο πέρνει μορφή στις λέξεις.... σιγά σιγά....
Δεν έχει όνομα .... για μένα πάντα θα είναι ο "άγνωστος".....
(Μπλέξανε οι γραμμές μας) μα και οι ζωές μας με έναν περίεργο και τόσο όμορφο τρόπο....
Σαν (έφηβα γεράκια) και μεις όλη μέρα πάνω απο ενα κινητό..... να προσμένεις ένα μήνυμα...ένα τηλέφωνο που θα σε κάνει να χαμογελάσεις και να συνεχίζεις να γελάς και αφού κλείσεις ... και να συνεχίζεις να γελάς αφού η σκέψη είναι πάλι εκει.....και να μη φέυγει αυτό το χαμόγελο.....
Πόσα χρόνια είχα να νιωσω έτσι..... για να θυμιθώ ....μμμμ 15.....+ ? ?
Δεν εχει νόημα γιατί δεν έχει καμία σχέση με το τώρα......
Και καθως οι μερες περνούσαν ακουγα πολλες φορες το οτι "αγαπα τη δουλεια του"
(θα καταλαβετε αργοτερα γιατι το λεω)......
Ακουγα όμως τα πιο ομορφα λογια που θα μπορουσε να πει ενας αντρας σε μια γυναικα....
αυτα που δε θυμαμαι αν τα ακουσα ποτε... τα ακουγα απο εναν "αγνωστο"
Δε με ενοιαζε, το ζουσα, τα ρουφουσα σαν την πρωτη τζουρα του καφε... Ενα ροζ συννεφακι ουπς με σηκωσε ψηλα...... πολυ ψηλα.... τι ωραια ειναι να πετας στα συννεφα...... και αμα πεσω???
Δεν αργησε και αυτο......
Μια Κυριακη μιλησαμε οσο μπορουσαμε γιατι ημουν κ γω με κοσμο....και μετα????
Δευτερα.....Τριτη.....κοντευει Παρασκευη.....Ερχεται Σαββατο..... Κυριακη....ΚΕΝΟ..... ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ- ΤΗΛΕΦΩΝΑ.......
ΓΙΑΤΙ....???? ΠΟΛΛΑ ΓΙΑΤΙ...... ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΑ ΡΩΤΑΩ.... ΓΙΑΤΙ????
Απάντηση καμια...... πουθενα.... τι εγινε ???
"Το τελος του παραμυθιου μας θα ειναι το εξης (ειχε πει) : εγω και συ θα τελειωσουμε αυτο που ζουμε αλλα θα μας μεινει σαν την πιο γλυκια αναμνηση.... "
Και ομως μεσα σε 10 μερες σιωπης εζησα εναν εφιαλτη.... εχασα τον υπνο μου....με ετρωγε ενα γιατι? Ειδα πως το συννεφακι δε με κρατουσε αλλο...επεσα αποτομα.... πονεσα πολυ....παρα πολυ.... γιατι?αφου δεν ηταν αυτο το τελος μας....αλλα μου ελεγες.... δεν εισαι εσυ αυτος που μου μιλουσε μεχρι την Κυριακη.... ησουν ενα μεγαλο ψεμα.... Ειπα να ζησω το παραμυθι μας....οτι και να μου ελεγες το πιστευα ηθελα να το πιστεψω αλλα οχι δε μπορει να πεφτω τοσο εξω......οχι...θελω να μαθω το γιατι......
Δε λες κουβέντα,κρατάς κρυμμένα μυστικά (τι υπεροχο τραγουδι) Με ποσο νοημα.....
Θελω να μαθω το γιατι......
Φανηκες ξανα.... σα να μη συνεβει τιποτα..(?).. εν μερη.... ειδες οτι λυγισα..... με ακουσες..... πονεσα... με ενιωσες.....
Γυρησες ματια μου και αυτο μου φτανει.....
η μονη εξηγηση που ελαβα ηταν οι επαγγελματικες υποχρεωσεις .... Δουλεια πολυ.....
το δεχομαι....το σεβομαι....δε θα επιμεινω....μου φτανει που γυρησες για να χαμογελασω και παλι....
Ο κομπος απο το στομαχι εφυγε.... τα ματια μου φωτισαν ξανα..... το κινητο μου γεματο μπαταρια για να μη χασω στιγμη μαζι σου......
Μονο ενα τραγουδι μπορει να σου εκφρασει οσα πραγματικα νιωθω.....
σου το αφιερωνω ¨αγνωστε μου"
Μείνε λίγο στη γραμμή, να σ' ακούσω λίγο ακόμα
Είναι η απόσταση γυαλί κ μου μάτωσε το στόμα
Μείνε λίγο στη γραμμή, λίγο ακόμα να σε ζήσω
Χάρισέ μου μια στιγμή, τα χιλιόμετρα να σβήσω
Μείνε λίγο στη γραμμή
Μακριά σου πως να αντέξω
Πόσο θα 'θελα να ήμουνα εκεί
Να μπορούσα απλά να τρέξω
Κ να σπάσω της σιωπής τη φυλακή
Μείνε λίγο στη γραμμή
Μείνε άλλο ένα λεπτό, αναπνέω κάθε σου λέξη
Κόλλησα το ακουστικό στην καρδιά μου για να αντέξει
Αχ μείνε λίγο να χαρείς
Μιλάει στο σώμα μου η φωνή σου
Παίζει σαν μικρό παιδί κ ονειρεύεται μαζί σου
Μείνε λίγο στη γραμμή
Μακριά σου πως να αντέξω
Πόσο θα 'θελα να ήμουνα εκεί
Να μπορούσα απλά να τρέξω
Κ να σπάσω της σιωπής τη φυλακή
Μείνε λίγο στη γραμμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου