Κοβεις το σχοινι.....

Κενο και μεγαλο μπερδεμα..Θες να πεις τοσα πολλα,αλλα αφηνεις τον χρονο να σε λυτρωσει απο καθε σκεψη. Ποσο μπορεις να αντεξεις? Μια μερα....δυο και ο κοσμος ολος..... Λενε οτι αγαπας να το κυνηγας.Επισης λενε οτι σε αποφευγει αστο να φυγει.... Αντε βγαλε εσυ ακρη τωρα....
Νιωθω πως δεν αναπνεω στη σκεψη του...στη θυμιση του... στις στιγμες ολες εκεινες...στα λογια...

Αληθεια νιωθω πως μου κοβεται η ανασα....
Πανε πολλα βραδυα που δεν κοιμαμαι και αν κοιμηθω θα ειναι για λιγες ωρες.... Οχι αγαπητη μου καταθληψη ειπαμε ειμαι ευαλωτη και συναισθηματικη αλλα δε θα σου κανω τη χαρη....Σε εσενα θα κλεισω την πορτα στα μουτρα αν και εισαι πολυ κοντα....

Παλευω καθε μερα...με το μεσα μου να αντεξω..... κανεις δεν πρεπει να καταλαβει τι πραγματικα γινεται..... Πως νιωθω....γιατι δεν κοιμαμαι...γιατι κλεινομαι με τις ωρες στο καβουκι μου....
Υποκρινομαι σε ολους πως ολα ειναι καλα...ποιος μπορει να ξεγελασει τον ιδιο του τον εαυτο? Κανεις.... 
Δε θα μιλησω για σενα Α... οχι.... αν οντως ησουν αληθινος τοτε ναι πονας και συ.... Καλα το πας ομως την παλευεις....Παντα ησουν αυτος που κρατουσε τη Λογικη διπλα του....εγω ημουν η ονειροπολα ... εγω ημουν αυτη που πατουσα μεταξυ γης κ ουρανου.....

Δεν το εκρυψα ποτε πως αναιβηκα σε συννεφακι...... ποιος ο λογος να τοκρυψω απο σενα που μου εδωσες το σχοινι να κρατηθω εκει ; ;
Τωρα οσο περνα ο χρονος καταλαβαινω ποσο σφηχτα κρατω το σχοινι πονανε τα χερια μου.... Ομως υπαρχει ενα προβλημα..... Κρατας μια λεπιδα και μου το ξεφτιζεις καθε μερα πιο πολυ....δε θα αντεξει τοσο βαρος....θα πεσω.....απλα προσπαθω να γλιστρησω σιγα σιγα προς τα κατω....Δε φοβαμαι τον πονο....ή το τελος που θα ερθει.....
Πιο πολυ φοβαμαι οσο αιωρουμε στο κενο αυτο... προσπαθω να φτασω ξανα στην κορυφη μα...
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ να με περιμενεις....

Εφυγες.... εισαι ξανα στην απεναντι οχθη απλος θεατης και παλι......
Μια φορα παλευα με τα θηρια για σενα θυμασαι;;;;; τον λακο που σε περιμενα να περασεις απο το παρελθον σου.... Αντεξα και σε δεχτηκα με ολες τις γρατζουνιες του χθες.... Εσυ τι κανεις τωρα;;;


Κοβεις το σχοινι......

Ανάθεμα σε.....

Ξανα......


Αναθεμα σε......

Πως μπορεις...   Πως.....

Στείλε ένα γράμμα μια συλλαβή   αν έχεις το Θεό σου.....

Κρατα με.....

Μη με αφησεις....

μη με ξεχασεις....

μη με πεταξεις....

Θα ειμαι εκει ολες τις στιγμες τις δυσκολες....

τις μοναχικες....

το αποκουμπι σου....

Εγω που καποτε σου εκανα καλο .....

 Κρατα με... σφιχτα..... 
βαλε με στο στηθος σου να ακουσω τους χτυπους της καρδιας σου.

Ητανε γραφτο...

Θελει δυναμη να πεις Αντιο..... Πιο πολυ απο οση μπορει να εχεις... πιο πολυ απο οση αντεχεις...
Πονος....πολυς...τρεμουν τα χειλη απο τους λιγμους...κλαις αθορυβα....δεν αφηνεις να κυλισει το δακρυ...δεν πρεπει να σε δουν...δεν πρεπει να σακουσουν.... 

Ποιος μπορει να καταλαβει το λογο ποιος αλλος μπορει να το χει ζησει...αυτο...; 

δεν εχεις κουραγιο να εξηγησεις... 

θυμωνεις ακομη πιο πολυ...γιατι  ;;;

Αγαπησες...Εχασες...Εκλαψες..Ερωτευτηκες......
Ηρθε η ωρα να κλεισεις το παραμυθι ;;;;;;   Δεν ηταν αυτο το τελος...

Ξανα βουρκωνουν τα ματια.... που εισαι να σκουπισεις τα δακρυα....;;;;;;; 

Που εισαι.....;;;;;

Ελα να γραψουμε το τελος ΜΑΖΙ.... οπως το ειχαμε ονειρευτει.....

Και το (εδω)δεν ειναι (εκει)

Εισαι στο πρωτο ξυπνημα....στο πρωτο τσιγαρο...η πρωτη καλημερα....η πρωτη σκεψη....

Ακομη και τωρα....
μετα απο τοσο θυμο που εχω μεσα μου για σενα εισαι (εδω)...

Δεν σου κρατω κακια.... απλα ειμαι πολυ θυμωμενη....

Δε θελω  να σου εξηγησω.... θελω  να με ρωτησεις....
Μια φορα και συ να με ρωτησεις.... Ποτε δεν το εκανες...μονο για σενα μιλουσαμε και αναλυαμε... Ρωταμε....μια φορα για μενα...

Καποια στιγμη ισως καταλαβεις......

Μεχρι τοτε ομως εγω εδω....και συ εκει.....

Μα οχι εδω....

Δε χωριζουν οι καρδιες...

Ανθρωποι που σε σημαδεψαν  δεν παυουν να σε νοιαζουν και ας μην ειναι πια στη ζωη σου...

Εισαι παντα εκει γιαυτους οτι και αν εχει συμβει οσο και αν πονεσε ο οποιος χωρισμος...

Δε μπορεις απο τη μια στιγμη στην αλλη να μη ξυπνας ή να μη κοιμασαι με τη σκεψη σου εκει..

Περα απο καθε εγωισμο -  περιφανεια - αξιοπρεπεια ....
Νοιαζομαστε ακομη οπως καναμε παντα..

Κρυφα - σιωπηλα αφηνουμε τον αλλον να πιστεψει οτι ειμαστε καλα οτι προχωραμε.
Ετσι πρεπει για να προχωρησει κ εκεινος αργα η γρηγορα....
Ποναει πολυ..... παρα πολυ....  αλλα τι να κανεις.... δε μπορεις....

Πως να παψεις να νοιαζεσαι για καποιον που εχει χαραξει το δικο του δρομο μες την ψυχη σου;
Και τα μουτρα θα ριξεις να στηλεις μηνυμα ή να παρεις τηλεφωνο.....και θα τον αναζητησεις....και και και.....

Εγωιστες ειμαστε ολοι... ανθρωποι ομως ποσοι μπορουμε; 
Δεν μπορω να κρυβομαι πισω απο το δαχτυλο μου.... νοιαζομαι ναι.... παντα θα νοιαζομαι....

Μην κρινεις για να μην κριθεις... λενε

Μπορουμε ευκολα να γινουμε κριτες των αλλων....
Για τις συμπεριφορες τους.... για τις πραξεις τους..για τη ζωη τους...τις σκεψεις τους...για ολα
Μηπως ομως δε βλεπουμε το ΕΓΩ μας ?????

Μηπως ο εγωισμος μας δε μας αφηνει να δουμε τον καθρεπτη μας...?

Πως λες....Ο Ανθρωπος ΔΕΝ αλλαζει ποτε????
Οταν ΕΣΥ προσπαθεις να αλλαξεις ΜΕΣΑ σου- στα ΘΕΛΩ σου-στον ΤΡΟΠΟ ζωης σου- ?????
Ποσο αντιφατικο μοιαζει ε?????

Πως λες.... ΔΕΝ κανω στον αλλον αυτο που ΔΕΝ θελω να μου κανει???
Οταν ΕΣΥ κρινεις τη ζωη του αλλου ΧΩΡΙΣ να αναρωτηθεις (μηπως εγω ειμαι χειροτερος του?)

Και η καμηλα δεν μπορει να δει τη δικη της καμπουρα.... νομιζω αυτο τα λεει ολα....

Ολα απλα γκρεμιζονται σε μια στιγμη.....

Τι μας μενει τελικα.....???
 πικρα.... απογοητευση...αρνηση....κενο....θυμος....Εγωισμος....

Μηπως αμα κατσεις κ δεις τον καθρεπτη σου καταματα καταλαβεις οτι οι καταστασεις μας αλλαζουν προς το καλυτερο ή το χειροτερο...? Μηπως δεις καλυτερα πως μπορει να μη διαφερεις απο αυτον που κρινεις?????

( Ποιος ο λογος να κρινεις τη ζωη που  εκανε ...... Ησουν καλυτερος...? Αααααα δεν τα ηξερες και τωρα που πιαστηκες απο μια κουβεντα εβγαλες τα σωστα συμερασματα.....

Αυτος που ηξερε....και ΠΟΤΕ δε σε εκρινε...? μηπως επειδη δε διαφερατε και πολυ ειδε πως ναι οντως οι καταστασεις τον αλλαξανε....? τον εκαναν να αλλαξει μεσα του...?
Μηπως γιατι ο ιδιος  πιστεψε σε εσενα... βλεποντας  τον ιδιο του τον εαυτο αλλαγμενο  πιστεψε οτι και συ μπορεις...??? ) 

Μηπως ο  θυγμενος εγωισμος μας δε μας αφηνει να δουμε το τωρα.....????

Διαγραφη?? Νομιζεις....

Το  σχεδιο της τελειας κρυψωνας απο τον ιδιο μας τον εαυτο.....
Μπλοκαρουμε ανθρωπους στο fb για να μη τους εχουμε φιλους γιατι και να τους διαγραψουμε παλι θα μπαινουμε στα προφιλ τους !!!!

Ετσι και στη δικη μας περιπτωση καλε μου Α. !!!!

Δωσαμε ενα τερμα.....

Ναι ναι ναι  μου εδωσες το μπαλακι να το πεταξω εγω για να νιωσω εγωιστικη ικανοποιηση οτι σε "σουταρα" (μονο εσυ θα μπορουσες να το δεις ετσι)
Για να μη πονεσω.... ουιιιιιιι τωρα που ειπα το τερμα ΔΕΝ ποναω....!!!

Ωραιααααα !!! Τελειααααα !!!!
Τωρα δε μπορεις να ακουσεις τα τραγουδια που σου βαζω.... ουτε και τα καρφια που σου πεταω μεσα απο αποφθεγματα !!!!
Θες να σε μισησω το ξερω...αυτο ελεγες παντα οτι στο τελος θα σε μισησω. Οχι δε θα σου κανω τη χαρη....

Εγω ισα ισα σε θαυμαζω ακομη πιο πολυ! Για τη δυναμη που εχεις και κανεις οτι κανεις....!!!
Μεσα απο σενα αντλω και ρουφαω τη ζωη...ακομη και με αυτες τις κινησεις μαθαινω απο σενα να γινομαι πιο σκληρη (ναι θα με κανεις σαν εσενα ιδια) ..


Και τωρα????? Με διεγραψες νομιζεις και απο τη ζωη σου?????

8 Μηνες περασαν με τοσα εντονα συναισθηματα  με αμετρητες ωρες στο ακουστικο....  τοσες εικονες αποτυπωμενες στις φωτογραφιες  στα μηνυματα στα λογια στα ονειρα και στις σκεψεις μας....(μονο εσυ και γω ξερουμε τι ζησαμε.....στο ειπα)

Νομιζεις οτι μπορεις και αυτα να τα διαγραψεις???
 Εχουν μεινει μεσα σου.... οσο και να θες να κρυφτεις..... (οχι απο μενα..απο σενα...)

Θες να σε αγαπουν !! Το αντεχεις..... σου αρεσει....σε θαυμαζεις !!!!

Θες να αγαπησεις !! Δεν το αντεχεις .... πονας....λυγιζεις....κανεις πισω !!!

Αυτο επαθες..... ειδες πως ενιωσες και ?????
Κρυφτηκες ... δειλιασες....να ζησεις μια φορα ευτυχισμενος......
(εγω δε θα ειμαι ποτε ευτυχισμενος το ξερω) ελεγες ξανα και ξανα......!

Ολα σχεδιασμενα με μαθηματικη ακριβεια (θα κανω αυτο- εκεινο -το αλλο) !!!!

Πρεπει να κανω αυτο - εκεινο - το αλλο.....

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΘΕΛΩ ΣΟΥ????

ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΡΘΩ ΝΑ ΣΕ ΔΩ.....ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΑΓΓΙΞΩ....ΝΑ  ΝΑ ΝΑ ΝΑ ΝΑ.....

Βρηκες τον παλιο κακο εαυτο σου ενα πρωι σε μια στροφη και ειπες να πιεις καφεδακι μαζι του αλλα σε γυρησε εκει που ησουν.....
Εζησες για λιγο τον ερωτα - το συναισθημα - και ενιωσες ξενος μες τον ιδιο σου τον εαυτο....
Δεν το αντιμετοπισες καταματα....δεν το εζησες...δεν το κυνηγησες.....

ΔΕΙΛΙΑΣΕΣ ΕΣΥ.... ΠΟΙΟΣ ΕΣΥ????

Αυτο δεν το ανεχομαι.....ΟΧΙ....

Δεν ανεχομαι τη φυγη σου  και τη δειλια σου στο να ερθεις και να με αντιμετοπησεις καταματα

 ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΣΟΥ ΣΥΓΧΩΡΕΣΩ ΠΟΤΕ.....

(οι δικαιολογιες και καλα....δε μου αρεσει οπως μιλας...δεν ειμαστε ιδιοι...διαφερουμε...και μπλα μπλα μπλα ειναι μονο και μονο για να πεισεις τον εαυτο σου οτι δεν σου κανω και δεν αξιζω να κανεις τοσα χλμ για μενα)


(ναι πες οτι ειρωνευομαι τωρα) Ελα να στα πω απο κοντα για να δεις αν ειρωνευομαι ....

Αν επεισες τον ευατο σου με ολα αυτα...ΜΠΡΑΒΟΟΟΟ ΣΟΥ...!
εμενα με πεισμωσες ακομη πιο πολυ παντως .....

Μαρκαδορος Vs Flashaki....

Ενταξει η τεχνολογια εχει προχωρησει .... !!!

Κιομως  εκει που μας φερνει κοντα κανει και το αντιθετο....!!!!

Θα δειξει μολις λαβεις το δεμα... 
Αν και η αληθεια ειναι πως θα ηθελα να ειμαι εγω το δωρο σου...!

Ποσα να αποτυπωσεις σε ενα γραμμα... ολα μπερδεμενα στο μυαλο.... 

Τι ομορφα θα ηταν να στα πω απο κοντα ε? που θα παει.... θα γινει (?) και αυτο καποια στιγμη !!

Το δεμα εχει σταλθει  δεν περνω τιποτα πισω απο οσα θα λαβεις.... δεν υπαρχει λογος! 

Επισης θα σου πω το εξης... δεν σου στελνω ευχες.... "συγκινητικες" !
Προσπαθουσα ολο το βραδυ να σου μιλησω...οχι να σου γραψω.. Ατυχη βραδια- στιγμη... 

μετα μου περασε ομως  και τωρα παλι δε θελω να σου γραψω λογια τρυφερα...

Μονο να εχεις υγεια ματια μου....

Λίγο χρόνο...

Από μικρό παιδί μου άρεσαν πολύ τα παραμύθια,
στα παραμύθια μ’ άρεσε που ήταν όμορφα στο τέλος.
Μα τελευταία φοβάμαι, φοβάμαι,
το παραμύθι σου τέλειωσε πάμε.
Μα τελευταία φοβάμαι, φοβάμαι,
για το δικό μας το τέλος λυπάμαι.

Λίγο χρόνο ζήτησες, δυο μήνες μόνο άντεξες,
γι’ αυτό κι εγώ αγάπη μου, γυρνώ και πίνω θάλασσες.
Λίγο χρόνο ζήτησες, δυο μήνες μόνο μ’ άντεξες,
γι’ αυτό κι εγώ αγάπη μου, γυρνώ και πίνω θάλασσες.
Λίγο χρόνο, λίγο χρόνο, λίγο χρόνο για σένα μόνο
λίγο χρόνο, λίγο χρόνο, λίγο χρόνο.

Θα τα πούμε το πρωί

Τι τραγουδι υπεροχο .....  " άγνωστε  μου " Για σενα ......

 

Θα σου δείξω τα στιχάκια
που επίτηδες σου κρύβω,
για να πέσουν σαν τα φύλλα
ενδεχόμενα θα φύγω..
Για να δει με άλλα μάτια
η θλιμμένη σου ψυχή
που βαθύ νομίζει τραύμα
μια μικρούλα αμυχή…

Θα σου φέρω αναμνήσεις
που ανέβηκε η τιμή τους
που τις κλείνεις σε συρτάρια
κι αγνοείς την δύναμη τους..
Κι όταν φύγουν και τα χρόνια
και παρόμοια με θες
σαν πεντάγραμμο θα βλέπω
ρυτιδούλες σου μικρές…

Κι αν καμιά φορά άθελα μου
δηλητήριο σου στάξω,
με άλλους θησαυρούς καρδιά μου
δεν μπορώ να σ’ ανταλλάξω..
Περασμένες τρεις κοιμήσου
θα τα πούμε το πρωί,
σου αφιέρωσα θυμήσου
μια ολόκληρη ζωή…
Για να είμαι εδώ μαζί σου
γι αυτό έχω γεννηθεί,
γι αυτό σώπα και κοιμήσου
θα τα πούμε το πρωί….

.

Θα σου δείξω όρια σου,
και πλευρές της αντοχής μου
για μια λέξη δεν το σκάμε
σε εκτάσεις της ερήμου..
Και ένα τόπο θα σου δείξω
που ανακάλυψα για εμάς,
κι εμφανίζεται μπροστά μου
μόνο όταν με φιλάς…

Θα σου φέρω υποσχέσεις
που δεν άγγιξε η σκόνη,
να τελειώσει η ιστορία
που παγώνει το σεντόνι..
Κι αν σε παίζει ο καθρέπτης
τα δικά μου μάτια δες
πάντα ίδια θα αγαπάω
τις ατέλειες αυτές…
Κι αν καμιά φορά άθελα μου
δηλητήριο σου στάξω,
με άλλους θησαυρούς καρδιά μου
δεν μπορώ να σ’ ανταλλάξω..
Περασμένες τρεις κοιμήσου
θα τα πούμε το πρωί,
σου αφιέρωσα θυμήσου
μια ολόκληρη ζωή…
Για να είμαι εδώ μαζί σου
γι αυτό έχω γεννηθεί,
γι αυτό σώπα και κοιμήσου
θα τα πούμε το πρωί…..

Αόρατη πληγή...

Σκέφτηκα πως μπορώ να mourmourisw λιγο ετσι με τον πρωτο καφε....
τοπιο χειμωνιατικο....μελαγχολικο ...ακρως δελεαστικο για μουρμουρισματα....

 Ειναι απο τις πιο ομορφες στιγμες μου.... απολυτη ησυχια.... 

ακομη και αυτοι που κανουν θορυβο στην καθημερινότητα μου  εχουν βγει εξω για δουλειες και απλα ηρεμω....

Αναζητω πολλες φορες τη σιωπη.... Γινεται ενα υπεροχο restart  στο μεσα... περνεις ανασα και ξανα βουτας εκει που επελεξες να κολυμπησεις (χωρις να ξερεις κολυμπι) βαθειες ανασες και ψαχνεις τροπο να επιβιωσεις πριν πας στον πατο......

Υπαρχει το τραγουδι "ενα χειμωνιατικο πρωι" ποσες φορες μπορω να το ακουσω ποσες...... να μπορουσα να το βιωσω κιολας...... 

Ειναι απο αυτα τα πρωινα και το σημερινο.....

Ελα ομως που ο "θορυβος" θα ξαναρθει  και θα κλεισουν τα ηχεια.....
Θα σιωπησει παλι το μεσα...  

Ατιμο πραγμα η "φιμωση"..... απο δικους σου ανθρωπους...πας να πιαστεις και δε σου δινουν το χερι αλλα μπορει να σε σπρωξουν κιολας....απαξ κ γινεται αυτο δεν υπαρχει τιποτα..... μονο "η φυγη να σε κυνηγά" 

Ειναι "αποφαση ηρωικη" και γω δεν ειμαι ηρωας....
Το μονο μου ελαφρυντικο που αναγνωριζω  στα λαθη μου  ειναι "το νεαρο της ηλικια "που ειχα τοτε....

Μαραζι ριζωμενο που το ξερουν λιγοι...... 



Πανε 2 1/2 χρονια απο τοτε που πιστεψα πραγματικα στη δυναμη του μεσα μου και ποση θεληση εχω για τη ζωη μου και δε θα αφησω τιποτα και κανεναν να με ριξει στα βαθεια ξανα.... μονη εμαθα να παλευω μονη θα συνεχισω να αγωνιω κ να προσπαθω....


Τελος το μουρμουρισμα....
το μονο που εχει σημασια ειναι η υγεια και τιποτα αλλο.... 
Και οταν φτανεις λιγο πριν την χασεις και αυτη προσπαθεις με νυχια και με δοντια να κρατηθεις....

Σα να φαινεται καπου ηλιος μες τα τοσα συννεφα..... 

Η βροχή βροχή θα φέρει, μες τα δυο μου μάτια
                       και θ’ αδειάσω τα ποτήρια του πικρού καημού
                                          έχω τόσο την ανάγκη να κοπώ κομμάτια
                                                             ν’ αφεθώ στην άκρη του γκρεμού...
 

Τα 40 Κύματα

45 Μέρες μετά και το τοπίο σα ν'αρχίζει να ξεθολώνει ..... !!!!!


Το Άγνωστο κεφαλαιο πέρνει μορφή στις λέξεις.... σιγά σιγά....

Δεν έχει όνομα .... για μένα πάντα θα είναι ο "άγνωστος".....
(Μπλέξανε οι γραμμές μας) μα και οι ζωές μας με έναν περίεργο και τόσο όμορφο τρόπο....

Σαν (έφηβα γεράκια) και μεις όλη μέρα πάνω απο ενα κινητό..... να προσμένεις ένα μήνυμα...ένα τηλέφωνο που θα σε κάνει να χαμογελάσεις και να συνεχίζεις να γελάς και αφού  κλείσεις  ... και να συνεχίζεις να γελάς αφού η σκέψη είναι πάλι εκει.....και να μη φέυγει αυτό το χαμόγελο.....

Πόσα χρόνια είχα να νιωσω έτσι..... για να θυμιθώ ....μμμμ 15.....+ ?  ? 
Δεν εχει νόημα γιατί δεν έχει καμία σχέση με το τώρα......

Και καθως οι μερες περνούσαν ακουγα πολλες φορες το οτι "αγαπα τη δουλεια του"
(θα καταλαβετε αργοτερα γιατι το λεω)......  

Ακουγα όμως τα πιο ομορφα λογια που θα μπορουσε να πει ενας αντρας σε μια γυναικα....
αυτα που δε θυμαμαι αν τα ακουσα ποτε... τα ακουγα απο εναν "αγνωστο"
Δε με ενοιαζε, το ζουσα, τα ρουφουσα σαν την πρωτη  τζουρα του καφε...  Ενα ροζ συννεφακι ουπς με σηκωσε ψηλα...... πολυ ψηλα.... τι ωραια ειναι να πετας στα συννεφα...... και αμα πεσω???

Δεν αργησε και αυτο......
Μια Κυριακη μιλησαμε οσο μπορουσαμε γιατι ημουν κ γω με κοσμο....και μετα????
Δευτερα.....Τριτη.....κοντευει Παρασκευη.....Ερχεται Σαββατο..... Κυριακη....ΚΕΝΟ.....  ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ- ΤΗΛΕΦΩΝΑ.......


ΓΙΑΤΙ....???? ΠΟΛΛΑ ΓΙΑΤΙ...... ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΑ ΡΩΤΑΩ.... ΓΙΑΤΙ????

Απάντηση καμια...... πουθενα.... τι εγινε ???

"Το τελος του παραμυθιου μας θα ειναι το εξης (ειχε πει) : εγω και συ θα τελειωσουμε αυτο που ζουμε αλλα θα μας μεινει σαν την πιο γλυκια αναμνηση.... "

Και ομως μεσα σε 10 μερες σιωπης εζησα εναν εφιαλτη.... εχασα τον υπνο μου....με ετρωγε ενα γιατι? Ειδα πως το συννεφακι δε με κρατουσε αλλο...επεσα αποτομα.... πονεσα πολυ....παρα πολυ.... γιατι?αφου δεν ηταν αυτο το τελος μας....αλλα μου ελεγες.... δεν εισαι εσυ αυτος που μου μιλουσε μεχρι την Κυριακη.... ησουν ενα μεγαλο ψεμα.... Ειπα να ζησω το παραμυθι μας....οτι και να μου ελεγες το πιστευα ηθελα να το πιστεψω αλλα οχι δε μπορει να πεφτω τοσο εξω......οχι...θελω να μαθω το γιατι......

Δε λες κουβέντα,κρατάς κρυμμένα μυστικά (τι υπεροχο τραγουδι)  Με ποσο νοημα.....
Θελω να μαθω το γιατι......

Φανηκες ξανα.... σα να μη συνεβει τιποτα..(?).. εν μερη.... ειδες οτι λυγισα.....   με ακουσες..... πονεσα... με ενιωσες.....
Γυρησες ματια μου και αυτο μου φτανει.....


η μονη εξηγηση που ελαβα ηταν οι επαγγελματικες υποχρεωσεις .... Δουλεια πολυ.....
το δεχομαι....το σεβομαι....δε θα επιμεινω....μου φτανει που γυρησες για να χαμογελασω και παλι....

Ο κομπος απο το στομαχι εφυγε.... τα ματια μου φωτισαν ξανα..... το κινητο μου γεματο μπαταρια για να μη χασω στιγμη μαζι σου......

Μονο ενα τραγουδι μπορει να σου εκφρασει οσα πραγματικα νιωθω.....

σου το αφιερωνω ¨αγνωστε μου"

Μείνε λίγο στη γραμμή, να σ' ακούσω λίγο ακόμα
Είναι η απόσταση γυαλί κ μου μάτωσε το στόμα
Μείνε λίγο στη γραμμή, λίγο ακόμα να σε ζήσω
Χάρισέ μου μια στιγμή, τα χιλιόμετρα να σβήσω
Μείνε λίγο στη γραμμή

Μακριά σου πως να αντέξω
Πόσο θα 'θελα να ήμουνα εκεί
Να μπορούσα απλά να τρέξω
Κ να σπάσω της σιωπής τη φυλακή
Μείνε λίγο στη γραμμή

Μείνε άλλο ένα λεπτό, αναπνέω κάθε σου λέξη
Κόλλησα το ακουστικό στην καρδιά μου για να αντέξει
Αχ μείνε λίγο να χαρείς
Μιλάει στο σώμα μου η φωνή σου
Παίζει σαν μικρό παιδί κ ονειρεύεται μαζί σου
Μείνε λίγο στη γραμμή

Μακριά σου πως να αντέξω
Πόσο θα 'θελα να ήμουνα εκεί
Να μπορούσα απλά να τρέξω
Κ να σπάσω της σιωπής τη φυλακή
Μείνε λίγο στη γραμμή

Αχ αυτή η υπομονή,,,,,

Αληθεια ποσες φορες ειπαμε ΔΕΝ εχω αλλη υπομονη...????

Και ομως ρε παιδι μου εκει μεσα υπαρχει αρκετη..... Πηγαζει  απο το πουθενα συνεχως....

Υπομονη: Μια μικρή μορφή απελπισίας, μεταμφιεσμένη σε αρετή  
 
Τη σιχαίνομαι αυτη τη λεξη γιατι πολυ απλα παντα μου λενε να κανω υπομονη οταν παει κατι στραβα....
Δε θέλω να κανω υπομονη...θελω να κανω ονειρα κ σκεψεις για να παει καλυτερα οτι κ αν ειναι αυτο... Δε θελω να περιμενω με σταυρωμενα χερια .... θελω να πηγαινω κοντρα.... 

Ελα που ειναι το ιδιο πραγμα.... οσο εσυ φτιαχνεις στο μυαλο σου την εικονα του αυριο ταυτοχρονα κανεις και υπομονη..... Τι ειρωνια ειναι αυτο.... Αλλα εγω συνεχιζω να σιχαινομαι αυτη τη λεξη...

Οταν εχεις βιωσει πολλα στη ζωη σου οποια και αν ειναι η ηλικία σου, αυτη η "αρετη"  ειναι η αμυνα σου... Πατάς πάνω στα οσα σε εχουν στιγματίσει και λες "αντεχω λιγο ακομη" .... 



και οσο περιμενεις εκει αναρωτιέσαι...  θα μου βγει σε καλο τοση προσμονή ;  τι να περιμενω ; 


ουφ....! ! 

Οτι ειναι να γινει θα γινει .....  Υπομονή....


Είναι κάτι στιγμές,
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά,
σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...

 

για όλα αυτά που ζητάς,
για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας,
και γυρνάς σαν τρελός,
του καθρέφτη εαυτός,
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας.

 
 

   

Συγνώμη....Λάθος ???

Ενας λάθος αριθμός......   μια τυχαια κλήση..... 

"το συμπαν συνωμοτεί "

Πως εγινε αυτό....? Γιατι....? 

Καποιος μου κανει πλακα.... 

Μια φωνη τοσο ηρεμη....  τοσο χρωματιστη....  

...ευγενική και αινιγματικη....

Μια φωνη αγνωστη που σε καθηλωνει και θες απλα να ακους.....

Λογική εξηγηση δεν υπαρχει...   ας με τσιμπησει καποιος.... 

Ειμαστε δυο αγνωστοι κολημενοι σε ενα τηλεφωνο.....

Ειναι δυνατον ????

Και εκει που λες οκ ξυπνα τωρα mourmoura αυτο ηταν...... ενας λαθος αριθμος....

Να σου τα μηνυματα.... Ωχ...! 

"Θα μπλεξουμε" 

Αχ βρε συμπαν ωρες ωρες σε γουσταρω τρελά ομως.....

Έλα,έλα,έλα,έλα μου  παραμύθι μου και τρέλα μου
Έλα,έλα,έλα,πάρε με  και στα όνειρά σου βάλε με.

Θέλω να γίνω ότι πείς να γίνω βασιλειάς σου
να γίνω πριγκηπόπουλο μέσα στα όνειρα σου.
Θέλω να γίνω ότι θες χαδάκι στο κορμί σου
να γίνω αγέρας τις νυχτιές να χάνομαι μαζί σου.

Να σου μιλαει για παραμυθια.....   

 με αρχη -  μεση - τελος   

......Θελω να το ζησω να απαντω....  

 

 

 

Πάει Kαιρός......

Έχω πάνω από δυο χρόνια να γράψω και δε ξέρω από που να αρχίσω.....

Πολύς πόνος mourmouroφιλοι μου......
Καταστάσεις περίεργες και δύσκολες που ηθελαν μεγάλη αντοχη....
Από τη μια μερα να γελας και την επομενη να πνιγεσαι σε λιγμούς γιατι πολυ απλα η ζωη ειναι απρόβλεπτη και  σου περνει το χαμογελο γιατι ετσι θελει....

Και όμως εκει φαινεται η δυναμη της ψυχης σου...πρεπει να αντεξεις...να προχωρησεις....να παρεις τη ζωη στα σοβαρα.... Περασαν τα δυσκολα μα ποτε δε ξερεις......τι σου ξημερωνει παλι....

Μετα απο πολυ καιρο αρχισα και παλι να ξεσκονιζω αυτο το παραμυθι.... και τωρα ....
ερχονται τα ομορφα mourmourismata μας......!!!!

Λιγο πριν  φυγει το '14.... ηρθε ενα νεο " Άγνωστο " κεφαλαιο στο παραμυθι αυτο για να γεμισει αδειες σελιδες.....κενες στου χρονου το περασμα........

Χωρις να ξερει φυσικα πως εγω ζω και γραφω "το δικο μου παραμυθι" .....
μιλησε για μια ομορφη ιστορια .....

Θα σας την περιγραψω σε επομενη αναρτηση......
(να χει και λιγο σασπενς)


Χαμογελώ και Πάλι...... 

Βρέξε Θεε μου όσο μπορείς

Καλημέρα από μια πολύ βροχερή πόλη.....  Η mourmoura υπάρχει ακόμη κάπου εδω γύρω....
Δε σας ξεχνώ......Το ξέρετε..... Μου λείπετε πολλές φορές......

Το 2012 φευγει - το τέλος του κόσμου δεν ήρθε...... η αγάπη όμως μένει ακόμη μέσα μας..... Η ανάγκη για μουρμούρισμα είναι εδώ..... Άραγε πόσοι έχουν αυτή την ανάγκη????



Θα έρθω πάλι να σας βρώ.... Μέχρι τότε να περνάτε όσο πιο ομορφα μπορείτε....

Καλή χρονιά να μας έρθει  (ελπίζω- ποτέ δε σταματώ).....

Πολλα μουρμουροφιλιά......

mourmoura .....!!!

Mourmoures μου τι κανετε????

Εγω προσπαθώ να ειμαι καλα...... δε σας ξεχνω και το ξερετε.....!!!

Πειτε μου νεα σας εχω καιρο να γραψω και μου λειψατε.....

Καλοκαιρακι και παλι..... !!!!

ΠΟΛΛΑ mourmouro-φιλιά!!!!

Συγνώμη....

Συγνωμη moyrmoures μου που χαθηκα...... μα δεν εχω χρονο......

Σας ευχαριστω για τα σχολια σας και για τα βραβεια σας που ακομη δεν ξερω πως να τα παρω....  δεν εχω ιδεα τι να κανω πιστεψτε με....


θα ερθω παλι να μουρμουρισω με την πρωτη ευκαιρια σας το υποσχομαι γιατι μου λειψατε.....

Πολλα mourmouroφιλακια σε ολους σας....!!!

Καλημερα mourmoures μου!!!

Ένιωσα αυτή την ηλιόλουστη ημέρα να σας μιλήσω.....

Συμβαίνουν τόσα και τόσα γύρω μας.... ! Όχι δε θα μιλήσω για αυτά... κουράστηκα να ακούω...!!!

Απλά μετά από τόσο καιρό νιώθω δικαίωση σε κάποιες καταστάσεις.... Γύρισε ο τροχός και πλέον αυτό που κυνηγούσα με κυνηγά..... Είναι οι κόποι μερικές φορές που ανταμειβόμαστε μέσα από το πέρασμα του χρόνου....! Και γω το νιώθω αυτό σε πολλούς τομείς....


Είμαι στη δουλειά και παραπονιέμαι που κουράζομαι που δεν έχω χρόνο για μένα και γενικά... μα φαίνομαι αχάριστη έτσι? Κάποιοι θα μου πείτε, δεν έχουν καν δουλειά... Έχετε δίκιο αν μου το πείτε μα δε το λέω με αυτή την έννοια... απλά κ γω καθόμουν βολεμένη στο γραφείο μου μα τώρα κάνω χειρωνακτική δουλειά... γατί πολύ απλά αναγκάστηκα λόγο συνθηκών και καιρών δύσκολων... Το οτι ξεβολεύτηκα δεν είναι το πρόβλημα το ζώ είναι η αλήθεια μου αρέσει αυτό που κάνω αλλά είναι εκείνη η στιγμή της ημέρας που λές "πω πω κουράστηκα"  τέτοια στιγμή ζω τώρα κ μουρμουρίζω...!

Καλοκαιράκι ήρθε... οτι και να περνάει ο καθένας εύχομαι να είναι πάντα με υγειά για να το αντιμετωπίσει και με χαμόγελο "οχι ψεύτικο" θα έρθουν και καλύτερες μέρες...(θέλω να πιστεύω ακόμη)

Τελος η mourmouritsa για σημερα....!!! 
Mourmourofilakia !!!

Χριστός Ανέστη Χρόνια Πολλα

Αγαπημένοι μου φίλοι και αναγνώστε αυτού του blog σας εύχομαι τα καλύτερα...!
Εχω πολλους μήνες να γράψω μα δεν έχω χρόνο....
Διαβάζω τα σχόλια σας και σας ευχαριστώ πραγματικά όλους !!!
Θέλω πολύ να μουρμουρίσω λίγο ....!!!!
Η άνοιξη με βρίσκει με συνάχι και βηχαλάκι μα δε το βάζω κάτω...
Οι εορταστικές μέρες πέρασαν ηρεμα χαλαρα και οικογενειακά όχι και τέλεια....
Επιστροφή στη δουλειά όπως οι περισσότεροι  και αυτή η Πρωτομαγιά ??? Κυριακή????? πω πω πω!!!

Πολλα πολλα μουρμουροφιλάκια σε όλους σας!!!

Περιμένοντας τον Άγιο Βασίλη.....

Είμαι στη δουλειά...

Κάνει πάρα πολύ κρύο και η θέρμανση είναι σχεδόν ανύπαρκτη ..

Είναι μέρες γιορτινές.... 

μα δε βλέπω χαρούμενα προσωπάκια.... 

Δε νιώθω αγάπη γύρω μου...

Δουλειά-δουλειά-δουλειά.....

Όλοι τρέχουν αλλά δε ξέρω γιατί.... τι τους βιάζει τόσο..??? 

Στολίσαμε το δεντράκι τις προάλλες με το παιδάκι μου.Πήρε τόση χαρά το αγγελούδι μου...το περίμενε πως και πως.....!!!!! Για μένα οι μέρες των Χριστουγέννων είναι μέρες μελαγχολικές δε ξέρω αν σας συμβαίνει και εσάς...

Είναι στιγμή περιεργη αυτή που γράφω τώρα.... απλά ήθελα κάπου να μιλήσω....

Δε ξέρω τι με έχει πιάσει.... Δε ξέρω τι να γράψω.... 

Έχω μερικά αποθέματα αγάπης και στοργής όχι μητρικής... θέλω να τα καταναλώσω σε ανθρώπους γύρω μου μα δεν ανοίγουν τα χέρια.....

Ας μη με πιάσει λογοδιάρια πάλι σας αφήνω και σας να συνεχίσω και εγώ τη δουλείτσα ...

Καλές Γιορτές Σε Όλους.....

Η mourmoura ξαναχτυπά....

Σας στέλνω απλά την αγάπη μου την εκτίμηση μου
και τις πιο όμορφες ευχές στις δύσκολες μέρες που μπορεί ο καθένας να περνάει...για να αποχαιρετήσουμε το 2010....

Ίσως τα πούμε πάλι του "χρόνου" γιαυτό σας τα λέω τώρα.....

Απλά και μόνο ζήστε την κάθε στιγμή όμορφη ή άσχημη.... όλα έχουν το σκοπό τους...

Δε σας ξεχνώ να το θυμάστε.... χρόνος δεν υπάρχει δεν αρκεί μόνο η θέληση που έχω για να σας γράψω...
Την αγάπη μου  σε όλους....!!!

Δε σας ξεχνώ...

Εδώ γύρω βρίσκομαι και εγώ....
Χαμένη μες της πραγματικότητας την καθημερινότητα...

Σας έχω ξανά πει  πως μουρμουρίζω μόνο όταν τα πράγματα δε μου πάνε καλά... χωρίς να σημαίνει πως τόσο καιρό που δε γράφω είμαι και στα καλύτερα μου...

Τρέχω χωρίς λόγο....
Δουλεύω χωρίς χρόνο για το αγαπημένο μου blog....

ΣΑΣ ΣΤΕΛΝΩ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ......!!!




Θέλω να περνάτε όσο πιο όμορφα μπορείτε... !!!!
Η Mourmoura sas...!!

Μόνο δάκρυα...

Μόνο έτσι μπορώ να εκφράσω τις στιγμές που ζω....
Άνθρωποι  πολλοί μα λίγοι είναι αληθινοί....
Τι κι αν είναι δίπλα σου κάθε στιγμή.....?
Παίρνουν  το χαμόγελο από τα δικά σου χείλη στη Στιγμή......