Κενο και μεγαλο μπερδεμα..Θες να πεις τοσα πολλα,αλλα αφηνεις τον χρονο να σε λυτρωσει απο καθε σκεψη. Ποσο μπορεις να αντεξεις? Μια μερα....δυο και ο κοσμος ολος..... Λενε οτι αγαπας να το κυνηγας.Επισης λενε οτι σε αποφευγει αστο να φυγει.... Αντε βγαλε εσυ ακρη τωρα....
Νιωθω πως δεν αναπνεω στη σκεψη του...στη θυμιση του... στις στιγμες ολες εκεινες...στα λογια...
Αληθεια νιωθω πως μου κοβεται η ανασα....
Πανε πολλα βραδυα που δεν κοιμαμαι και αν κοιμηθω θα ειναι για λιγες ωρες.... Οχι αγαπητη μου καταθληψη ειπαμε ειμαι ευαλωτη και συναισθηματικη αλλα δε θα σου κανω τη χαρη....Σε εσενα θα κλεισω την πορτα στα μουτρα αν και εισαι πολυ κοντα....
Παλευω καθε μερα...με το μεσα μου να αντεξω..... κανεις δεν πρεπει να καταλαβει τι πραγματικα γινεται..... Πως νιωθω....γιατι δεν κοιμαμαι...γιατι κλεινομαι με τις ωρες στο καβουκι μου....
Υποκρινομαι σε ολους πως ολα ειναι καλα...ποιος μπορει να ξεγελασει τον ιδιο του τον εαυτο? Κανεις....
Δε θα μιλησω για σενα Α... οχι.... αν οντως ησουν αληθινος τοτε ναι πονας και συ.... Καλα το πας ομως την παλευεις....Παντα ησουν αυτος που κρατουσε τη Λογικη διπλα του....εγω ημουν η ονειροπολα ... εγω ημουν αυτη που πατουσα μεταξυ γης κ ουρανου.....
Δεν το εκρυψα ποτε πως αναιβηκα σε συννεφακι...... ποιος ο λογος να τοκρυψω απο σενα που μου εδωσες το σχοινι να κρατηθω εκει ; ;
Τωρα οσο περνα ο χρονος καταλαβαινω ποσο σφηχτα κρατω το σχοινι πονανε τα χερια μου.... Ομως υπαρχει ενα προβλημα..... Κρατας μια λεπιδα και μου το ξεφτιζεις καθε μερα πιο πολυ....δε θα αντεξει τοσο βαρος....θα πεσω.....απλα προσπαθω να γλιστρησω σιγα σιγα προς τα κατω....Δε φοβαμαι τον πονο....ή το τελος που θα ερθει.....
Πιο πολυ φοβαμαι οσο αιωρουμε στο κενο αυτο... προσπαθω να φτασω ξανα στην κορυφη μα...
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ να με περιμενεις....
Εφυγες.... εισαι ξανα στην απεναντι οχθη απλος θεατης και παλι......
Μια φορα παλευα με τα θηρια για σενα θυμασαι;;;;; τον λακο που σε περιμενα να περασεις απο το παρελθον σου.... Αντεξα και σε δεχτηκα με ολες τις γρατζουνιες του χθες.... Εσυ τι κανεις τωρα;;;
Κοβεις το σχοινι......
Νιωθω πως δεν αναπνεω στη σκεψη του...στη θυμιση του... στις στιγμες ολες εκεινες...στα λογια...
Αληθεια νιωθω πως μου κοβεται η ανασα....
Πανε πολλα βραδυα που δεν κοιμαμαι και αν κοιμηθω θα ειναι για λιγες ωρες.... Οχι αγαπητη μου καταθληψη ειπαμε ειμαι ευαλωτη και συναισθηματικη αλλα δε θα σου κανω τη χαρη....Σε εσενα θα κλεισω την πορτα στα μουτρα αν και εισαι πολυ κοντα....
Παλευω καθε μερα...με το μεσα μου να αντεξω..... κανεις δεν πρεπει να καταλαβει τι πραγματικα γινεται..... Πως νιωθω....γιατι δεν κοιμαμαι...γιατι κλεινομαι με τις ωρες στο καβουκι μου....
Υποκρινομαι σε ολους πως ολα ειναι καλα...ποιος μπορει να ξεγελασει τον ιδιο του τον εαυτο? Κανεις....
Δε θα μιλησω για σενα Α... οχι.... αν οντως ησουν αληθινος τοτε ναι πονας και συ.... Καλα το πας ομως την παλευεις....Παντα ησουν αυτος που κρατουσε τη Λογικη διπλα του....εγω ημουν η ονειροπολα ... εγω ημουν αυτη που πατουσα μεταξυ γης κ ουρανου.....
Δεν το εκρυψα ποτε πως αναιβηκα σε συννεφακι...... ποιος ο λογος να τοκρυψω απο σενα που μου εδωσες το σχοινι να κρατηθω εκει ; ;
Τωρα οσο περνα ο χρονος καταλαβαινω ποσο σφηχτα κρατω το σχοινι πονανε τα χερια μου.... Ομως υπαρχει ενα προβλημα..... Κρατας μια λεπιδα και μου το ξεφτιζεις καθε μερα πιο πολυ....δε θα αντεξει τοσο βαρος....θα πεσω.....απλα προσπαθω να γλιστρησω σιγα σιγα προς τα κατω....Δε φοβαμαι τον πονο....ή το τελος που θα ερθει.....
Πιο πολυ φοβαμαι οσο αιωρουμε στο κενο αυτο... προσπαθω να φτασω ξανα στην κορυφη μα...
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ να με περιμενεις....
Εφυγες.... εισαι ξανα στην απεναντι οχθη απλος θεατης και παλι......
Μια φορα παλευα με τα θηρια για σενα θυμασαι;;;;; τον λακο που σε περιμενα να περασεις απο το παρελθον σου.... Αντεξα και σε δεχτηκα με ολες τις γρατζουνιες του χθες.... Εσυ τι κανεις τωρα;;;
Κοβεις το σχοινι......
